Κοίταξα στα μάτια της πόνο...Δεν ήξερα πώς να ανοίξω το στόμα μου και να της μιλήσω ,αλλά έπρεπε να της πω όλο αυτό που είχα στο μυαλό μου..."Θέλω δυαζύγιο" της είπα...Δεν φάνηκε ότι έδωσε ενδιαφέρον και απαλά με ρώτησε "γιατί"
Απόφυγα την ερώτηση και αυτό την έκανε να θυμώσει...Έριξε το κουτάλι της κάτω και μου φώναξε..."Δεν είσαι άντρας"!!!
Εκείνο το βράδυ δεν μιλήσαμε ο ένας στον άλλον.Έκλαιγε συναίχειά...ήθελε να μάθει τι είχε συμβεί με το γάμο μας...και η απάντηση ήταν...ότι η καρδιά μου ανήκε σε κάποια άλλη που είχα ερωτευτεί, και για τη σύζυγο μου ένιωθα μόνο οίκτο!!!!
Με την αίσθηση της ενοχής σχεδίασα μια συμφωνία και ήθελα να της αφήσω το σπίτι,το αυτοκίνητο και το 30% των μετοχών της εταιρείας μας. Το διάβασε και μου το έσκισε σε εκατοντάδες κομμάτια...Ο άνθρωπος που είχε μοιραστεί μαζί μου 10 χρόνια ήταν τώρα πια μια ξένη...Ένιωσα οίκτο για τον χαμένο χρόνο και την ενέργειά της που ξόδεψε μαζί μου...αλλά δεν μπορούσα να γυρίσω πίσω ότι της είχα πει...
Άρχισε να κλαίει ασταμάτητα, κάτι που περίμενα...
Για να τη δω να κλαίει ήταν σαν ένα είδος ευκολίας για μένα ,ήταν ότι η ιδέα του διαζυγίου την βασάνιζε στη σειρά επί εβδομάδες.
Την επόμενη μέρα πήγα στο σπίτι και την είδα πολύ αργά ότι έγραφε κάτι. Δεν ζήτησα τη έγραφε και πήγα για ύπνο μετά από μια κουραστική μέρα στη δουλειά και με τη φίλη μου!
Το πρωί μου έδωσε τη συμφωνία διαζυγίου , δεν ήθελε τίποτα από μένα, εκτός από ένα μήνα προσοχής....
Ζήτησε από τον εν λόγω μήνα να προσπαθήσω να κάνω μια φυσιολογική ζωή και ο λόγος της ήταν πολύ απλό...Ο γιος μας είχε εξετάσεις αυτό το μήνα και ότι δεν ήθελε το διαζύγιο μας να τον επηρεάζει...
Αυτό ήταν αποδεκτό για μένα ,αλλά ζήτησε και κάτι περισσότερο.Ήθελε να την σηκώσω στα χέρια μου από το κρεβάτι ως το σαλόνι κάθε πρωί με τον ίδιο τρόπο όπως είχαμε πράξει κατά τις πρώτες ημέρες του γάμου μας.
Νόμιζα ότι τρελάθηκε ,και σίγουρα ναι! Όταν το είπα αυτό στην φίλη μου, έσπασε στα γέλια και της φαινόταν παράλογο.
Με τη σύζυγό μου δεν είχαμε σωματική επαφή για μεγάλο χρονικό διάστημα...
Όταν την σήκωσα στα χέρια την πρώτη ημέρα , ο γιος μας έτρεχε ευτυχισμένος πίσω μας και φώναζε...-"ο μπαμπάς σήκωσε τη μαμά στα χέρια του"
Ένιωσα πολύ ένοχος εκείνη την στιγμή.Περπάτησα μαζί της στα χέρια μου περίπου 10 μέτρα.
Εκείνη είπε σιγανά,"Μην πεις σε παρακαλώ στο γιο μας για το διαζύγιο."Πάλι είδα τον πόνο στα μάτια της.Η δεύτερη μέρα ήταν πιο εύκολο για εμάς.Υποστηρίχθηκε στο στήθος μου και εκει μπορούσα να αισθανθώ το άρωμά της.
Είχα πολύ καίρο να τη δω ως γυναίκα .Παρατήρησα ότι δεν ήταν πια νέα, τα μαλλιά της είχαν γίνει γκρι και είχε πολλές ρυτίδες...
Λυπήθηκα για 'οτι της είχα κάνει.Την τέταρτη ημέρα ,όταν την σήκωσα στα χέρια και πάλι ένιωσα μια ορισμένη οικειότητα.Τις επόμενες μέρες άρχισε να αυξάνεται ακόμα περισσότερο.Ένα πρωί έψαχνε στα ρούχα της κάτι για να φορέσει ,όλα τα ρούχα δεν της έκαναν.Εκείνη τη στιγμή είδα πως είχε αδυνατίσει,αυτό ήταν ο λόγος που την σήκωνα τόσο εύκολα στην αγκαλιά μου.
Ένιωσα τον πόνο στην ψυχή της,που είχε συγκεντρώσει τόσα βάσανα και τα δάκρυα στην καρδιά της. Πλησίασα ασυνείδητος και χαιδεύα τα μαλλιά της. Εκείνη τη στιγμή ο γιος μου ήρθε και μου είπε,"μπαμπά είναι ο καιρός να κρατάς τη μαμά στην αγκαλιά σου," και χαμογέλασε. Αυτό είχε γίνει ήδη ως μέρος της ζωής μου. Την σήκωσα και πάλι ,έριξε τα χέρια της γύρω από το λαιμό μου και ένιωσα παράξενα, όπως την πρώτη μέρα του γάμου.Η τελευταία μέρα της "συμφωνίας", όταν την σήκωσα και πάλι στην αγκαλιά μου ,δεν ήθελα να την αφήσω ποτέ πια!!!!
Τότε πήγα να συναντήσω την κοπέλα μου.
"Δεν θέλω να χωρίσω πια"- της είπα...Με είδε ,έβαλε το χέρι της στο μέτωπό μου και μου είπε:να μην της πω βλακίες!!!!
"Είπα ότι το άκουσες καλά, δεν θα τη χωρίσω πια". Μου έδωσε ένα χαστούκι, χτύπησε την πόρτα δύνατα και έφυγε....Ο γάμος μου είχε γίνει ανησυχητικό, διότι δεν είχα εκτίμησει τα μικρά πράγματα και τις λεπτομέρειες , όχι επειδή δεν υπήρχε αγάπη...
Πήγα σ'ένα κατάστημα να αγοράσω ένα μπουκέτο λουλούδια , όπου σ'ένα σημείωμα της έγραψα "Θα σε σηκώσω στην αγκαλιά μου μέχρι να μας χωρίσει ο θάνατος"!!!
Έτρεξα στο σπίτι με τα λουλούδια στο χέρι και ένα χαμόγελο στο πρόσωπό μου. Ανέβηκα τις σκάλες και βρήκα τη γυναίκα μου στο κρεβάτι...νεκρή!!!!
Είχε παλέψει με τον καρκίνο επί μήνες και ήμουν πολύ απασχολημένος με τη κοπέλα μου για να την παρατηρήσω τη είχε....Ήξερε ότι θα πεθάνει σύντομα, αλλά ήθελε στα μάτια του γιου μας Εγώ να παραμείνω ένας θαυμάσιος σύζυγος...
"Εκτίμιστε τα πράγματα πριν τα χάσετε, γιατί τότε θα είναι πολύ αργά για να τα επισρέψτε μετά...."
μας μαθαίνει πολλά η ιστοριά .... καλημέρα
ΑπάντησηΔιαγραφήΤέλειοοοοο
ΑπάντησηΔιαγραφή