Έχω ένα χρόνο που προσπαθω να δώσω μια εξήγηση στο χαμόγελο σου.
Και τώρα που είσαι μακριά μου και η μνήμη σου για τις μέρες χωνέυεται με την ίδια ταχύτητα την οποία σιγά-σιγά ξεθωριάζει μέσα στην καρδιά μου... Το χαμόγελό σου είναι το μόνο στοιχείο που δεν φτάνει να διαβρωθεί από την καταστροφική δύναμη που ειναι ο χρονος.
Το χαμόγελό σου είναι σαν το ξενύχτι που με αποκαθιστα μερικές φορές ,και μου χτυπά κάθε προσπάθεια για να αποδεχτω το γεγονός ότι ΕΣΥ τωρα πια ήδη ανήκεις σε μια άλλη πραγματικότητα, μια διάσταση εντελώς ανόμοια με τη δικια μου!!
Είναι η εικόνα του χαμόγελου σου που ακομα και σήμερα με απομακρυνει από αυτό το δωμάτιο, δεν γνωρίζω αν βράζει περισσότερο από τον καπνό του τσιγάρου ή τις σκέψεις σου που με αφηνουν να ταξιδευω με μια μορφή αν και δεν ξέρω πού είσαι τώρα...
Είναι το όραμα του χαμόγελο σου που μετατρέπει άμεσα τις εφιαλτες μου σε ονειρα, σε μια ελπιδα και απο το σκοτάδι στο φως.
Ναι, αυτό το χαμόγελο που έδωσε άλλες διαστάσεις στα πρωινά μου και στη ζωη μου..
Το ίδιο χαμόγελο που φωτίσε τα μάτια μου όταν την πρώτη φορά μου εγραψες «Σ'αγαπώ " !!!

Ξέρω ότι οι μέρες θα περάσουνε και θα συνεχίσεις να ενισχύεις την τρέχουσα απόσταση που βρίσκεται μεταξύ μας, και αυτη η απόσταση που όλο και περισσότερο γερνάει στη μνήμη μου μέχρι αργά, άρχιζει να εξαφανίζεται... αλλά το χαμόγελό σου ξέρω ότι δεν θα φτάσω ποτέ να το θάψω μέσα μου...!!!!